Omake - czyli z okazji braku recenzji : )

Trochę się naczytałem przez początek tego roku. Przez moment obawiałem się, że w dwa miesiące wyrobię średnią roczną normę, ale w końcu się opanowałem: ) Trochę recenzji też powstało przez ten czas, ale teraz będzie mała przerwa. Dlaczego? O tym trochę niżej.

Zakładając tego bloga zastanawiałem się jak najlepiej przywitać się z Wami. Wyszło mi, że tym, co na takim blogu jest najważniejszym - recenzją : ) Wygrzebałem więc z LC najlepszą, moim zdaniem, stworzoną przeze mnie recenzję i wrzuciłem modląc się, by w ogóle ktokolwiek zainteresował się tym. Przyznam, że trochę obawiałem się jak mi będzie szło prowadzenie bloga. Lubię pisać, ale strasznie niesystematyczna ze mnie bestia. Pocieszałem się, że mam jakiś zapas starych recenzji na LC, to w razie czego będzie co wrzucać w razie braku weny. Okazało się jednak, że nie było to potrzebne.

Teraz wypadałoby powiedzieć coś więcej o sobie, poza tymi kilkoma skromnymi słowami wrzuconymi na blogu tu i ówdzie.

Czytam odkąd pamiętam. Nie mogę powiedzieć, bym miał normalne dzieciństwo, bo w większości zamiast jakiś bajek bądź młodzieżowej literatury czytałem stare Fantastyki ; ) Oczywiście normalne książki też były, bo nie gardziłem przygodami Dzikiej Mrówki, uwielbiałem Puca i Bursztyna, pana Samochodzika i pewnie jeszcze kilka innych zapomnianych już książek. Niemniej fantastyka od dzieciństwa była tym, co czytywałem namiętnie,często jedynie i co pewnie będę czytał do grobowej deski.

Dopiero niedawno, za sprawą Arii, otworzyłem się na inne rodzaje literatury (czego objawem jest miłość do Zafona), założyłem bloga i na poważnie zacząłem pisywać recenzje.

Poza recenzjami pisuję też od czasu do czasu jakąś tam prozę - głównie opowiadania. Wiele ich nie ma, ale pisanie sprawia mi wielką frajdę. Do tej pory powstało raptem kilka opowiadań - wszystkie w narracji pierwszoosobowej i onirycznych klimatach.

Teraz jednak postanowiłem zmierzyć się z czymś bardziej fabularnym.

Dawno temu napisałem trzydzieści stron prostego jak budowa cepa opowiadania upchniętego w autorski świat i rzuciłem je w kąt. Teraz przyszło mi do głowy, że świat i ogólny pomysł jest dobry i szkoda go marnować. Dodatkowo uznałem, że będzie to dobre ćwiczenie rzemieślnicze, bo ja niestety nie z tych natchnionych pisarzy. Do tej pory pisanie przeze mnie opowiadań polegało na przelewaniu w prostej linii na kartkę tego, co mam w głowie, bez żadnego udziału myśli. Niestety takie pomysły trafiają się mi niezmiernie rzadko. A jak próbowałem pisać coś innego, co sobie świadomie planowałem, to nic mi z tego nie wychodziło.

Teraz zabrałem się za coś, co ma fabułę, więcej wątków, więcej bohaterów i nawet bohaterów drugoplanowych ; ) To spowodowało, że muszę się na tym skupić, bo inaczej się pogubię. Dlatego też na jakiś czas książki idą w kąt, a więc i recenzji siłą rzeczy będzie mniej.

Co z tego wyjdzie? Zobaczymy. A jak wyjdzie coś fajnego, to może i Wy zobaczycie : )

Poza tym daję się męczyć moim trzem kotom i marzeniom o Nikonie D7000 : ) W planach zwiedzanie europejskich miast poczynając od Pragi. Do tego między innymi potrzebny mi porządny aparat w zastępstwo mojej wiekowej i nieporęcznej hybrydy Samsunga : ) A w marcu na koncert Loreeny McKennitt^^

Przy okazji powrzucałem Wam trochę zdjęć mojej biblioteczki, coby szaro nie było.
Sporo książek mam pożyczonych, sporo jest w drugim rzędzie za tymi na przodzie, ale tak mniej więcej to wygląda. W ambitniejszych planach zakupowych (bo ja po prostu lubię wydawać pieniądze na książki) jest skompletowanie Martina i Zafona. Uwielbiam półki zapełnione książkami. Moim cichym marzeniem jest dom w całości takimi półkami zastawiony.

Jak znam siebie, to pewnie nową recenzję napiszę raczej prędzej niż później, ale nie będzie to już tak często jak ostatnio.